Λαμαρτίν, Αλφόνς Μαρί Λουί Πρα ντε-

(Alphonse Marie Louis Prat de Lamartine, Μακόν 1790 – Παρίσι 1869). Γάλλος συγγραφέας. Πέρασε ήσυχα παιδικά χρόνια, που επηρέασαν ανεξίτηλα την ιδιοσυγκρασία του. Σπούδασε σε σχολείο ιησουιτών (1803-7) και το 1811 ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Ιταλία. Ένας άτυχος έρωτας ενέπνευσε την πρώτη λυρική συλλογή του, που κυκλοφόρησε με τον τίτλο Ποιητικοί στοχασμοί (1820) και έγινε δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό, καθώς είναι από τις πρώτες ποιητικές εκφράσεις του ρομαντισμού στη Γαλλία. Με τη συλλογή αυτή ο Λ. εμφανίζεται ευαίσθητος και λεπτός ποιητής, με άφθονη και πλούσια έμπνευση. Ακολούθησαν τα έργα του Νέοι στοχασμοί (1823), Ποιητικές και θρησκευτικές αρμονίες (1830) και Ποιητικές περισυλλογές (1839). Υπηρέτησε ως διπλωμάτης στη Νάπολη και στη Φλωρεντία, όπου ένας στίχος του που θεωρήθηκε προσβλητικός για την Ιταλία –την οποία στην πραγματικότητα υπεραγαπούσε– προκάλεσε οξύτατες επικρίσεις εναντίον του και έγινε αφορμή να μονομαχήσει με τον Γκαμπριέλε Πέπε. Το 1832, μαζί με τη γυναίκα του και την κόρη του, πραγματοποίησε ένα μεγάλο ταξίδι στην Ελλάδα, στη Συρία και στην Παλαιστίνη, τις αναμνήσεις του οποίου συγκέντρωσε στο έργο του Ταξίδι στην Ανατολή (1835). Εκείνη την περίοδο ο Λ. πέρασε από τον συναισθηματικό καθολικισμό σε ένα είδος χριστιανικού ορθολογισμού. Από το 1833 έως το 1851 υπήρξε ανεξάρτητος βουλευτής της αντιπολίτευσης· το 1848 διηύθυνε το Υπουργείο Εξωτερικών της προσωρινής κυβέρνησης. Μαρτυρία των διαφόρων πολιτικών του θέσεων αποτελούν τα δύο ποιήματα Ζοσλίν (1836) και Η πτώση ενός αγγέλου (1838) –αποσπάσματα από ένα χριστιανικό έπος, που σχεδίαζε να γράψει– στα οποία ο Λ. δείχνει την ανύψωση της ανθρώπινης ψυχής προς τον Θεό μέσω ενός ελεύθερα ανειλημμένου πόνου. Το 1847 έγραψε την οκτάτομη Ιστορία των Γιρονδίνων, γεμάτη εύγλωττο επαναστατικό ενθουσιασμό. Από τα άλλα του έργα αξίζει να αναφερθούν το περίφημο μυθιστόρημα Γκρατσιέλα (1849) και τα Μαθήματα λογοτεχνίας (1858-69). Στα εξήντα του χρόνια, κατεστραμμένος και πνιγμένος στα χρέη, αναγκάστηκε να γράφει διάφορα έργα για να επιβιώσει, αλλά το 1867 η αυτοκρατορική κυβέρνηση του παραχώρησε ένα είδος σύνταξης. Ο Γάλλος ρομαντικός ποιητής και συγγραφέας Αλφόνς Λαμαρτίν, σε πίνακα του Φ. Ζεράρ (Μουσείο Βερσαλιών, Γαλλία).